jukebox, η ποίηση στο τραγούδι

Ακούτε: Canción última

του Jοan Manuel Serrat
σε ποίηση Μιγκέλ Eρνάντεθ

με τον συνθέτη

(cd: Joan Manuel Serrat canta a los poetas)


Pintada, no vacía:
pintada está mi casa
del color de las grandes
pasiones y desgracias.

Regresará del llanto
adonde fue llevada
con su desierta mesa
con su ruidosa cama.

Florecerán los besos
sobre las almohadas.
Y en torno de los cuerpos
elevará la sábana
su intensa enredadera
nocturna, perfumada.

El odio se amortigua
detrás de la ventana.

Será la garra suave.

Dejadme la esperanza.

("El hombre acecha")





Η μετάφραση του ποιήματος από τον Ηλία Ματθαίου:

Τελευταίο τραγούδι

Μπογιατισμένο, όχι άδειο'
βαμμένο είναι το σπίτι μου
στο χρώμα των μεγάλων
βασάνων και παθών.

Θα γυρίσει απ' το κλάμα,
που το 'χαν πηγαιμένο,
με το έρημο τραπέζι,
με το ρέπιο κρεβάτι.

Θ' ανθίσουν τα φιλιά
πάνω στα μαξιλάρια.
Κι απ' τα κορμιά ένα γύρο
θα υψώσει το σεντόνι
το πυκνό αγιόκλημά του
νύχτερο, μυρωμένο.

Το μίσος ξεθυμαίνει
πίσω απ' το παραθύρι.

Θα 'ναι απαλό το νύχι.

Άστε μου την ελπίδα.

Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
Εκδ. Γνώση, 1989

Ετικέτες Ξένοι ποιητές 1, Joan Manuel Serrat