jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
190 ~ Διονύσης Καψάλης (1952)
Ακούτε: [Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου]
του Γιώργου Χριστιανάκη
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με τον Σωκράτη Μάλαμα
album: Γιώργος Χριστιανάκης, Ο θυρωρός (2001)
Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου
κι όμως θυμούμαι κι εύχομαι το φως του,
τις νύχτες όταν δέομαι του αγνώστου
θεού σε μια ζωή μεσοπολέμου.
Μονάκριβος δεν είμαι, δεν πιστεύω
πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω'
για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω
ο θάνατος και μ' άφησε ν' ανέβω.
Ίσως η μοίρα φρόντισε να μείνω
αντίκλητος της λύπης των αιθέρων,
για να τελώ των σκοτεινών εταίρων
τη μνήμη και τη δόξα τους να κλίνω.
(συλλογή: Αισθηματική αγωγή)
του Γιώργου Χριστιανάκη
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με τον Σωκράτη Μάλαμα
album: Γιώργος Χριστιανάκης, Ο θυρωρός (2001)
Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου
κι όμως θυμούμαι κι εύχομαι το φως του,
τις νύχτες όταν δέομαι του αγνώστου
θεού σε μια ζωή μεσοπολέμου.
Μονάκριβος δεν είμαι, δεν πιστεύω
πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω'
για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω
ο θάνατος και μ' άφησε ν' ανέβω.
Ίσως η μοίρα φρόντισε να μείνω
αντίκλητος της λύπης των αιθέρων,
για να τελώ των σκοτεινών εταίρων
τη μνήμη και τη δόξα τους να κλίνω.
(συλλογή: Αισθηματική αγωγή)
Ετικέτες ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ
Τρίτη 21 Ιουλίου 2009
89 ~ Διονύσης Καψάλης (1952)
Ακούτε: Περσεφόνη
του Δημήτρη Παπαδημητρίου
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με την Φωτεινή Δάρρα
cd: Δελτίο Ανέμων
Μικρό το σπίτι και με νοίκι
μα η νύχτα, θε μου, της ανήκει
μεγάλη σα ναός.
Φορεί λευκό μιας επετείου
πηγαίνει στην Καλλιδρομίου
κι η νύχτα παίρνει φως.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο, με βελόνι
και πρώην εραστές.
Ψάχνει τους φίλους της στον Άδη
τ' αδέλφια της ζωής, το χάδι
και λόγια μαγικά
όλα του κόσμου να τ' αλλάξει
να 'ναι το δέρμα της μετάξι
τα όνειρα γλυκά.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο και πληρώνει
λύτρα και δανειστές.
Πιστοί της αγοραίας κοίτης
προσεύχονται με το κορμί της
και φεύγουν σιωπηλοί.
Σε μια γωνιά κάποιος της γνέφει
μοιάζει σε κάτι να πιστεύει
και τον ακολουθεί.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
κρατάει σκήπτρο και βελόνι
και ψάχνει αγοραστές.
του Δημήτρη Παπαδημητρίου
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με την Φωτεινή Δάρρα
cd: Δελτίο Ανέμων
Μικρό το σπίτι και με νοίκι
μα η νύχτα, θε μου, της ανήκει
μεγάλη σα ναός.
Φορεί λευκό μιας επετείου
πηγαίνει στην Καλλιδρομίου
κι η νύχτα παίρνει φως.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο, με βελόνι
και πρώην εραστές.
Ψάχνει τους φίλους της στον Άδη
τ' αδέλφια της ζωής, το χάδι
και λόγια μαγικά
όλα του κόσμου να τ' αλλάξει
να 'ναι το δέρμα της μετάξι
τα όνειρα γλυκά.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο και πληρώνει
λύτρα και δανειστές.
Πιστοί της αγοραίας κοίτης
προσεύχονται με το κορμί της
και φεύγουν σιωπηλοί.
Σε μια γωνιά κάποιος της γνέφει
μοιάζει σε κάτι να πιστεύει
και τον ακολουθεί.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
κρατάει σκήπτρο και βελόνι
και ψάχνει αγοραστές.
Ετικέτες Δημήτρης Παπαδημητρίου, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009
56 ~ Διονύσης Καψάλης (1952)
Ακούτε: Πρωί της Κυριακής
του Μιχάλη Κουμπιού
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με την Καλλιόπη Βέττα
(cd: Καλλιόπη Βέττα, Πρωί της Κυριακής)
Πρωί της Κυριακής κι εγώ ρεμβάζω
μ' έναν καφέ, τσιγάρο, εφημερίδα,
κάνω χαρτιά στης νύχτας την παρτίδα
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω.
Κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω,
πολύτιμη στο φως, αλλά διστάζω
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω
όταν τη νύχτα σ' όνειρο αλλάζω.
Αποβραδίς που έπεφτε το χιόνι
στο γαληνό το φέγγος σαν ασήμι,
περπάτησα, βασάνισα τη μνήμη
ώρες πολλές πριν δω να ξημερώνει
σαν κάτι να 'χα ακούσει κι ήσουν φήμη
και σ' έψαχνα σε χιονισμένη οθόνη.
του Μιχάλη Κουμπιού
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με την Καλλιόπη Βέττα
(cd: Καλλιόπη Βέττα, Πρωί της Κυριακής)
Πρωί της Κυριακής κι εγώ ρεμβάζω
μ' έναν καφέ, τσιγάρο, εφημερίδα,
κάνω χαρτιά στης νύχτας την παρτίδα
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω.
Κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω,
πολύτιμη στο φως, αλλά διστάζω
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω
όταν τη νύχτα σ' όνειρο αλλάζω.
Αποβραδίς που έπεφτε το χιόνι
στο γαληνό το φέγγος σαν ασήμι,
περπάτησα, βασάνισα τη μνήμη
ώρες πολλές πριν δω να ξημερώνει
σαν κάτι να 'χα ακούσει κι ήσουν φήμη
και σ' έψαχνα σε χιονισμένη οθόνη.
Ετικέτες ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ, Μιχάλης Κουμπιός
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008
14 ~ Διονύσης Καψάλης (1952)
Ακούτε: Μέρες αργίας
από τα Διάφανα Κρίνα
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
(cd: Διάφανα Κρίνα, Έγινε η απώλεια, συνήθειά μας)
Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς πού το κεντρί σου
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου
Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου.
uploader: ChaossHellas
uploader: sssSTATUSsss
από τα Διάφανα Κρίνα
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
(cd: Διάφανα Κρίνα, Έγινε η απώλεια, συνήθειά μας)
Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς πού το κεντρί σου
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου
Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου.
uploader: ChaossHellas
uploader: sssSTATUSsss
Ετικέτες Διάφανα Κρίνα, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ
