jukebox, η ποίηση στο τραγούδι

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

96 ~ Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)

Ακούτε: Οι γερανοί

Λαϊκό ρώσικο τραγούδι
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου

με την Χάρι Αλεξίου


cd: η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια. Διευθύνει ο Μάνος Χατζιδάκις


Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
κι ίσως είναι η δική μου η θέση αυτή.

Θα 'ρθεί καιρός μαζί μ' αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος να πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ' τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.


Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 28.9.09 4 comments

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

95 ~ Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)

Ακούτε: Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι

του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη


με τον Μανώλη Μητσιά

cd: Δήμος Μούτσης, Τετραλογία (1975)


«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
γρινιάζει κάποιος φωνογράφος·
πες μου τι να της πω, Χριστέ μου,
τώρα συνήθισα μονάχος.


Με φυσαρμόνικες που σφίγγουν
φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
όλο και κράζουν τους αγγέλους
κι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι.

Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τους
μα χάμω χνότισαν ομίχλες
δόξα σοι ο θεός, αλλιώς θα πιάναν
τις φτωχιές μας ψυχές σαν τσίχλες.

Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
—Έτσι ζεις; — Ναι! Τι θες να κάνω·
τόσοι και τόσοι είναι οι πνιμένοι
κάτω στης θάλασσας τον πάτο.

Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλια
που κάπου ξέχασαν το χρώμα
τα κάρα μοιάζουν με καράβια
που βούλιαξαν και μείναν μόνα...

«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;
Αγάπη, πού 'ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια.

Α! να 'ταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την παίρναμε κατόπι
μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη.


Και ποια είν' η κόχη; Ποιος την ξέρει;
Τα φώτα φέγγουνε τα φώτα
άχνα! δε μας μιλούν οι πάχνες
κι έχουμε την ψυχή στα δόντια.

Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα, όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα - ζήτα...

«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
Βλέπω τα κόκκινα της νύχια
μπρος στη φωτιά πώς θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.


Λονδίνο, Χριστούγεννα 1924

Ετικέτες , ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 21.9.09 0 comments

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

94 ~ Γεώργιος Βιζυηνός (1849 - 1896)

Ακούτε: Βοσπορίδες.

του Γιώργου Παπαδάκη
σε ποίηση Γεωργίου Βιζυηνού

με την Μαρία Φαραντούρη


cd: Μαρία Φαραντούρη, Η ποίηση στο ελληνικό τραγούδι (2003)


Εκεί στον ουρανό ψηλά
σε θέση διαλεχτή
με τα τραγούδια πολεμά
να φτιάξει κατιτί

Διαβαίνει ο κόσμος κι ο Κοσμάς
και στέκει και ρωτά
με τα σωστά σου πολεμάς
ή κάμνεις χωρατά;



posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 14.9.09 0 comments

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

93 ~ Rainer Maria Rilke (1875-1926)

Ακούτε: Lieben

των Richard Schönherz και Angelica Fleer
σε ποίηση Ράινερ Μαρία Ρίλκε


με την Cosma Shiva Hagen

cd: Rilke Projekt, In meinem wilden Herzen (2002)


Und wie mag die Liebe dir kommen sein?
Kam sie wie ein Sonnen, ein Blütenschnein,
kam sie wie ein Beten? – Erzähle:
Ein Glück löste leuchtend aus Himmeln sich los
und hing mit gefalteten Schwingen groß
an meiner blühenden Seele...
Das war der Tag der weißen Chrysanthemen, –
mir bangte fast vor seiner schweren Pracht...
Und dann, dann kamst du mir die Seele nehmen
tief in der Nacht.
Mir war so bang, und du kamst lieb und leise, –
ich hatte grad im Traum an dich gedacht.
Du kamst, und leis wie eine Märchenweise
erklang die Nacht...


Ετικέτες ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 7.9.09 0 comments