jukebox, η ποίηση στο τραγούδι

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

24 ~ Κώστας Τριπολίτης

Ακούτε: Ξημερώνει

του Μίκη Θεοδωράκη
σε ποίηση Κώστα Τριπολίτη

με τον Γιώργο Νταλάρα


(cd: Μίκης Θεοδωράκης - Κώστας Τριπολίτης -
Γιώργος Νταλάρας, Ραντάρ)



Η σκοτεινιά της κάμαρας
θα 'ρθει μαζί σου
Ντύσου,
ντύσου,
ντύσου

Κι η νύχτα αυτή που κράτησες, δική σου
Nτύσου,
Ντύσου, o κόσμος ξημερώνει

Με τα φιλιά που κάρφωσα
εδώ βαθιά σου
βιάσου,
βιάσου,
βιάσου

Κι αυτά που απόψε κέρδισες, δικά σου.
Bιάσου,
Βιάσου, o κόσμος ξημερώνει


Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 21.7.08 0 comments

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

23 ~ Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)

Ακούτε: Ερωτικό

του Νίκου Ξυδάκη
σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

με την Ελευθερία Αρβανιτάκη


(cd: Νίκος Ξυδάκης, Κοντά στη δόξα μια στιγμή)


Καημός, αλήθεια, να περνώ του έρωτα, πάλι, το στενό,
ώσπου να πέσει σκοτεινιά, μια μέρα, του θανάτου
στενό, βαθύ και θλιβερό, που θα θυμάμαι για καιρό,
τι μου στοιχίζει, στην καρδιά, το ξαναπέρασμα του.

Ας είναι, ωστόσο, τι ωφελεί; Γυρεύω πάντα το φιλί,
στερνό φιλί, πρώτο φιλί, και με λαχτάρα πόση!
Γυρεύω πάντα το φιλί, που μου το τάξανε πολλοί,
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ, να μου το δώσει...

Ίσως, μια μέρα, όταν χαθώ, γυρνώντας, πάλι, στο βυθό,
και με τη Νύχτα, μυστικά, γίνουμε, πάλι, ταίρι,
αυτό τ' ανεύρετο φιλί, που το λαχτάρησα πολύ,
σα μια παλιά της οφειλή, να μου το ξαναφέρει!




uploader: DJDODDY

Ετικέτες ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 17.7.08 0 comments

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

22 ~ Ευριπίδης (480-406 π.Χ.)

Ακούτε: Του έρωτα μέγα κακό

του Σταμάτη Κραουνάκη
από τη Μήδεια του Ευριπίδη
σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά

με την Έλλη Πασπαλά


(cd: Σταμάτης Κραουνάκης, Όταν έρχονται οι φίλοι μου)


Tου έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν
ξεχνούν...
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή.

Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό
- λυπήσου με, και ποτέ μη
μου σημαδέψει την ψυχή.
Με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη.

Ας είναι ευλογημένη
η σωφροσύνη των θεών
- που με κρατεί, αυτόν
που αγαπώ μην τον
πληγώσω
Ω εσύ ξόρκι των ερώτων
των κρυφών
από στάχτη παρθένων
εραστών
φύλαγέ με, ποτέ
έρωτα
μη νοιώσω

Το ξέρω καλά μη μου
το λες σε είδα
δεν έχεις πόλη ούτε πατρίδα
- δεν έχεις φίλο για να γιάνει
στην δυστυχία σου να σκύψει
με φροντίδα.

Κι αν η κατάρα πιάνει -
τέτοιο κακό να πάθει
όποιος στο πλάι μου
μ' αγάπη δεν εστάθη.

Ετικέτες ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 12.7.08 0 comments

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

21 ~ Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)

Ακούτε: Πρέβεζα

του Γιάννη Γλέζου
σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη


με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου

album: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Φοβάμαι (1982)


Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίση μια «ελλιπή» μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης,
την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμές τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
«Υπάρχω;» λες, κι ύστερα «δεν υπάρχεις!»
Φτάνει το πλοίο. Yψωμένη η σημαία.
Ίσως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης.


Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκαδάζαμε όλοι στην κηδεία.



Ετικέτες ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 8.7.08 0 comments

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

20 ~ Bιτσέντζος Κορνάρος

Ακούτε: Η συνάντηση - από τον Ερωτόκριτο
του Βιτσέντζου Κορνάρου

Ενορχήστρωση Χριστόδουλου Χάλαρη

με τον Νίκο Ξυλούρη και την Τάνια Τσανακλίδου


(cd: Βιτσέντζου Κορνάρου, Ερωτόκριτος)


Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός κι η µέρα ξηµερώνει
να φανερώσει ο Ρώκριτος το πρόσωπο που χώνει.
Εφάνη ολόχαρη η αυγή και τη δροσούλα ρίχνει,
σηµάδια τση ξεφάντωσης κείνη την ώρα δείχνει.
Χορτάρια εβγήκαν εις τη γη, τα δεντρουλάκια ανθίσα
κι από τσ’ αγκάλες τ’ ουρανού γλυκύς βορράς εφύσα.
Τα περιγιάλια ελάµπασι κι η θάλασσα εκοιµάτο,
γλυκύς σκοπός εις τα δεντρά κι εις τα νερά εγρικάτο.
Ολόχαρη και λαµπυρή η µέρα ξηµερώνει,
εγέλαν η ανατολή κι η δύση καµαρώνει.
Ο ήλιος τες ακτίνες του παρά ποτέ στολίζει
µε λάµψη, κι όλα τα βουνά και κάµπους οµορφίζει.
Χαµοπετώντας τα πουλιά εγλυκοκιλαδούσα,
στα κλωναράκια των δεντρών εσµίγαν κι εφιλούσα.
∆υο δυο εζευγαρώνασι, ζεστός καιρός εκίνα,
έσµιξες, γάµους και χαρές εδείχνασι κι εκείνα.
Εσκόρπισεν η συννεφιά, οι αντάρες εχαθήκα,
πολλά σηµάδια τση χαράς στον ουρανό εφανήκα.



Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 4.7.08 0 comments