jukebox, η ποίηση στο τραγούδι

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

190 ~ Διονύσης Καψάλης (1952)

Ακούτε: [Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου]

του Γιώργου Χριστιανάκη
σε ποίηση Διονύση Καψάλη


με τον Σωκράτη Μάλαμα

album: Γιώργος Χριστιανάκης, Ο θυρωρός (2001)


Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου
κι όμως θυμούμαι κι εύχομαι το φως του,
τις νύχτες όταν δέομαι του αγνώστου
θεού σε μια ζωή μεσοπολέμου.

Μονάκριβος δεν είμαι, δεν πιστεύω
πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω'
για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω
ο θάνατος και μ' άφησε ν' ανέβω.

Ίσως η μοίρα φρόντισε να μείνω
αντίκλητος της λύπης των αιθέρων,
για να τελώ των σκοτεινών εταίρων
τη μνήμη και τη δόξα τους να κλίνω.


(συλλογή: Αισθηματική αγωγή)


Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 23.3.12 0 comments

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

189 ~ Θοδωρής Γκόνης (1956)

Ακούτε: Ιζαμπώ

του Νίκου Ξυδάκη
σε ποίηση Θοδωρή Γκόνη


με την Ελευθερία Αρβανιτάκη

album: Νίκος Ξυδάκης-Θοδωρής Γκόνης, Το μέλι των γκρεμών (1994)


Την Ισαβέλλα ο άνεμος τη βάφτισε Ιζαμπώ
κι εγώ με τα μετάξια της τα χέρια μου τρυπώ.
Σαρανταδυό μεταξωτά φορέματα της ράβω
δίχως βελόνα και κλωστή και πώς να μεταλάβω.
Ζηλεύει ο χάρος το βλαττί ζηλεύει το μετάξι
που να σε κρύψω αγάπη μου φοβάμαι μη σ' αρπάξει.
Την Ισαβέλλα ο άνεμος τη βάφτισε Ιζαμπώ
κι εγώ απ' τα βελούδα της κοντεύω να καώ.



Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 13.3.12 0 comments

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

188 ~ Νίκος Καββαδίας (1910-1975)

Ακούτε: William George Allum

του Λάκη Παπαδόπουλου
σε ποίηση Νίκου Καββαδία


με την Αρλέτα

album: Αρλέτα, Περίπου (1984)


Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ' το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ' ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...

Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή'
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό,τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου' γνώριζεν αυτός - καθώς το ξέρουμ' όλοι -
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...

Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: «θέλησε το στίγμα του να σβήσει»
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.




Το ίδιο ποίημα σε δύο ακόμα μελοποιήσεις:

1. από τους Ξέμπαρκους (:Ηλίας Αριώτης και Νότης Χασάπης)
album: S/S IONION 1934 (1985)

uploader: japan88gr

* * *

2. από τον Θάνο Μικρούτσικο
διπλό cd: Γραμμές των οριζόντων (1991)

uploader: kostas94d

Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 3.3.12 0 comments