jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009
64 ~ Aνδρέας Αγγελάκης
Ακούτε: Ο ποιητής
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Ανδρέα Αγγελάκη
με τον Γιώργο Μούτσιο
album: Γιώργος Μούτσιος, Τ' αστέρι του βοριά - 20 σπάνιες ερμηνείες (2006).
Κιθάρα ο Γεράσιμος Μηλιαρέσης
Στα δέντρα της θάλασσας κοιμάται το νερό
και λάμπει την άφωνη εσπέρα
Στα δέντρα της θάλασσας κτενίζουν οι νεράιδες
του δρόμου του τον αστερισμό
Το χιόνι της άνοιξης σταλάζει στην καρδιά του
Του κύκλου τ' αστέρια κοιμηθήκαν
Στενάζει γλυκά το γιασεμί
και το φεγγάρι κοιτάζει ψηλά στον ουρανό.
Τη νύχτα πια η αγάπη του θα βρει το φως
Η νύχτα τον εχάιδεψε σαν αδελφός
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Ανδρέα Αγγελάκη
με τον Γιώργο Μούτσιο
album: Γιώργος Μούτσιος, Τ' αστέρι του βοριά - 20 σπάνιες ερμηνείες (2006).
Κιθάρα ο Γεράσιμος Μηλιαρέσης
Στα δέντρα της θάλασσας κοιμάται το νερό
και λάμπει την άφωνη εσπέρα
Στα δέντρα της θάλασσας κτενίζουν οι νεράιδες
του δρόμου του τον αστερισμό
Το χιόνι της άνοιξης σταλάζει στην καρδιά του
Του κύκλου τ' αστέρια κοιμηθήκαν
Στενάζει γλυκά το γιασεμί
και το φεγγάρι κοιτάζει ψηλά στον ουρανό.
Τη νύχτα πια η αγάπη του θα βρει το φως
Η νύχτα τον εχάιδεψε σαν αδελφός
Ετικέτες Δήμος Μούτσης
Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
63 ~ Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Ακούτε: Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
του Δημήτρη Παπαδημητρίου
σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη
με την Ελευθερία Αρβανιτάκη
cd: Τραγούδια για τους μήνες (1996)
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
του Δημήτρη Παπαδημητρίου
σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη
με την Ελευθερία Αρβανιτάκη
cd: Τραγούδια για τους μήνες (1996)
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Ετικέτες Δημήτρης Παπαδημητρίου, ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
62 ~ Τάσος Κόρφης
Ακούτε: Μικραίνει ο κόσμος
του Σταύρου Κουγιουμτζή
σε ποίηση Τάσου Κόρφη
με τον Αντώνη Καλογιάννη
album: Σταύρος Κουγιουμτζής, Μικραίνει ο κόσμος (1982)
(και σε cd το 1995)
Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος.
Στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες. Μ' ασβέστη
σκεπάζουν τα δάκρυα. Σεντόνι λευκό χειρουργείου
σκεπάζει τ' ανήσυχα χέρια.
Μικραίνει ο κόσμος μα εσύ, ματωμένη καρδιά μου, πολύκαρπο ρόδι,
και πάλι μαζί σου με πας ταξιδιώτη [με πας] για ναυάγιο και πάλι
και πάλι σκιρτάς σαν πουλί μες στο χιόνι, σαν ελπίδα αιχμαλώτου.
του Σταύρου Κουγιουμτζή
σε ποίηση Τάσου Κόρφη
με τον Αντώνη Καλογιάννη
album: Σταύρος Κουγιουμτζής, Μικραίνει ο κόσμος (1982)
(και σε cd το 1995)
Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος.
Στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες. Μ' ασβέστη
σκεπάζουν τα δάκρυα. Σεντόνι λευκό χειρουργείου
σκεπάζει τ' ανήσυχα χέρια.
Μικραίνει ο κόσμος μα εσύ, ματωμένη καρδιά μου, πολύκαρπο ρόδι,
και πάλι μαζί σου με πας ταξιδιώτη [με πας] για ναυάγιο και πάλι
και πάλι σκιρτάς σαν πουλί μες στο χιόνι, σαν ελπίδα αιχμαλώτου.
- το ποίημα, από εδώ
Ετικέτες Σταύρος Κουγιουμτζής
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009
61 ~ Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Ακούτε: Μετά την ήττα
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης: Τετραλογία)
Ύστερα απ' την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, - πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει [πια] κι η Περίκλεια αίγλη,
η άνθηση των Τεχνών, τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών μας. Τώρα
[Ήρθε] βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία
των Τριάντα Τυράννων.
Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας [και τα πιο δικά μας], χωρίς
καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία μας
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ να
μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν[ε] από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας – με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Γι’ αυτό
καλά είναι εδώ, - μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφή
με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις
πέτρες, τα χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ, βιολετί, συγκινημένο. Κι
ίσως
μια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο [τον] αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’
το δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης: Τετραλογία)
Ύστερα απ' την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, - πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει [πια] κι η Περίκλεια αίγλη,
η άνθηση των Τεχνών, τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών μας. Τώρα
[Ήρθε] βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία
των Τριάντα Τυράννων.
Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας [και τα πιο δικά μας], χωρίς
καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία μας
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ να
μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν[ε] από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας – με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Γι’ αυτό
καλά είναι εδώ, - μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφή
με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις
πέτρες, τα χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ, βιολετί, συγκινημένο. Κι
ίσως
μια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο [τον] αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’
το δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
Ετικέτες ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Δήμος Μούτσης, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009
60 ~ Cesare Pavese
Ακούτε: Τελευταίο μπλουζ (Last Blues)
του Δημήτρη Μαραμή
σε ποίηση Τσέζαρε Παβέζε
απόδοση: Σωτήρη Τριβιζά
με τον Κωνσταντίνο Κληρονόμο
(cd: Δημήτρης Μαραμής, Σωτήρης Τριβιζάς: Σκηνές από βουβή ταινία)
Ήταν μόνο ένα φλερτ
το 'ξερες αυτό.
Κάποιος πληγώθηκε
εδώ και καιρό.
Όλα είναι ίδια
κι ο χρόνος διαβαίνει.
Μια μέρα γεννιέσαι
μια μέρα πεθαίνεις.
All is the same
time has gone by.
Some day you come
some day you'll die.
Eδώ και καιρό
κάποιος έφυγε.
Κάποιος προσπάθησε
μα δεν έμαθε.
του Δημήτρη Μαραμή
σε ποίηση Τσέζαρε Παβέζε
απόδοση: Σωτήρη Τριβιζά
με τον Κωνσταντίνο Κληρονόμο
(cd: Δημήτρης Μαραμής, Σωτήρης Τριβιζάς: Σκηνές από βουβή ταινία)
Ήταν μόνο ένα φλερτ
το 'ξερες αυτό.
Κάποιος πληγώθηκε
εδώ και καιρό.
Όλα είναι ίδια
κι ο χρόνος διαβαίνει.
Μια μέρα γεννιέσαι
μια μέρα πεθαίνεις.
All is the same
time has gone by.
Some day you come
some day you'll die.
Eδώ και καιρό
κάποιος έφυγε.
Κάποιος προσπάθησε
μα δεν έμαθε.
Ετικέτες Δημήτρης Μαραμής, Ξένοι ποιητές 1
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009
59 ~ Γιώργος Ιωάννου (1927-1985)
Ακούτε: Με καρτεράς που έρχομαι
του Νίκου Μαμαγκάκη
σε ποίηση Γιώργου Ιωάννου
με τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου
[cd: Νίκος Μαμαγκάκης, Ερωτικός λόγος (Έρως ανίκατε)]
Το μεσημέρι με τη λήξη της δουλειάς,
χυμάω σαν τον σίφουνα ερχόμενος
τρία ποτάμια διασχίζω ολοφούσκωτα
ούτε ο Έβρος είναι, ούτε ο Αξιός,
ούτε ο Αλιάκμονας, δικός μας ποταμός,
Σταδίου, Πανεπιστημίου κι Ακαδημίας.
Μόνο το σπίτι μου υπάρχει,
όλα τ' άλλα έπεσαν.
είσαι μέσα εσύ, είσαι εντός,
με καρτεράς που έρχομαι.
Περνάς απ' τις πολύξερες τις κάμαρες,
τη σκόνη παίρνεις, τη φριχτή σκουριά,
το τόσο χνούδι που κρυφομαζεύτηκε.
Συμπλέκομαι με άλλους βιαστικούς,
δεν ξέρω αν το κάνουνε επίτηδες.
Κοιτάζω στην πλατεία τους αναρχικούς,
τις κλούβες πιο εκεί κι αντιπαρέρχομαι.
Καιρό δεν έχουμε γι αυτά,
κοιτάω το μπαλκόνι και φλογίζομαι.
του Νίκου Μαμαγκάκη
σε ποίηση Γιώργου Ιωάννου
με τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου
[cd: Νίκος Μαμαγκάκης, Ερωτικός λόγος (Έρως ανίκατε)]
Το μεσημέρι με τη λήξη της δουλειάς,
χυμάω σαν τον σίφουνα ερχόμενος
τρία ποτάμια διασχίζω ολοφούσκωτα
ούτε ο Έβρος είναι, ούτε ο Αξιός,
ούτε ο Αλιάκμονας, δικός μας ποταμός,
Σταδίου, Πανεπιστημίου κι Ακαδημίας.
Μόνο το σπίτι μου υπάρχει,
όλα τ' άλλα έπεσαν.
είσαι μέσα εσύ, είσαι εντός,
με καρτεράς που έρχομαι.
Περνάς απ' τις πολύξερες τις κάμαρες,
τη σκόνη παίρνεις, τη φριχτή σκουριά,
το τόσο χνούδι που κρυφομαζεύτηκε.
Συμπλέκομαι με άλλους βιαστικούς,
δεν ξέρω αν το κάνουνε επίτηδες.
Κοιτάζω στην πλατεία τους αναρχικούς,
τις κλούβες πιο εκεί κι αντιπαρέρχομαι.
Καιρό δεν έχουμε γι αυτά,
κοιτάω το μπαλκόνι και φλογίζομαι.
Ετικέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, Νίκος Μαμαγκάκης
