jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009
61 ~ Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Ακούτε: Μετά την ήττα
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης: Τετραλογία)
Ύστερα απ' την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, - πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει [πια] κι η Περίκλεια αίγλη,
η άνθηση των Τεχνών, τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών μας. Τώρα
[Ήρθε] βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία
των Τριάντα Τυράννων.
Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας [και τα πιο δικά μας], χωρίς
καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία μας
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ να
μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν[ε] από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας – με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Γι’ αυτό
καλά είναι εδώ, - μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφή
με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις
πέτρες, τα χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ, βιολετί, συγκινημένο. Κι
ίσως
μια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο [τον] αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’
το δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης: Τετραλογία)
Ύστερα απ' την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, - πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει [πια] κι η Περίκλεια αίγλη,
η άνθηση των Τεχνών, τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών μας. Τώρα
[Ήρθε] βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία
των Τριάντα Τυράννων.
Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας [και τα πιο δικά μας], χωρίς
καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία μας
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ να
μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν[ε] από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας – με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Γι’ αυτό
καλά είναι εδώ, - μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφή
με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις
πέτρες, τα χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ, βιολετί, συγκινημένο. Κι
ίσως
μια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο [τον] αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’
το δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
Ετικέτες ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Δήμος Μούτσης, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 13.2.09
4 Comments:
με το χρηστο λεττονο εε;;
απιστευτη η εκτελεση του στους ιδανικους αυτοχειρες του Μουτση,σε ποιηση καρυωτακη!!
Απ' αυτόν το δίσκο διάλεξα το Μετά την Ήττα, γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από την Άλκηστι Πρωτοψάλτη, την πρώτη φορά που την είδα. Σε μια παράσταση με τον Νίκο Ξυλούρη, σε προϊστορικούς χρόνους, το 1975, στο θέατρο Παπά της Σίνα.
Αφήνω τους Ιδανικούς Αυτόχειρες για άλλη ανάρτηση. Και θυμάμαι με απίστευτη νοσταλγία τον Χρήστο Λεττονό. Εξαιρετική παρουσία, και ως τραγουδιστής και ως ηθοποιός. Κρίμα που έφυγε νωρίς.
...και με ιδιαίτερη ικανοποίηση διαπιστώνω κάθε φορά που σχολιάζεις εδώ, πως αν και ρόκερ, κατά τον Μπόσκο, αγαπάς και άλλου είδους μουσικές. Περασμένες, θα έλεγα.
Μα πότε πρόλαβες να τις γνωρίσεις;;;
Κι ομως..αν και ροκερ,οπως με αποκαλει ο Μποσκο,προλαβα κι αγαπησα πολλες ξεχασμενες στους πολλους μουσικες..
Ειχα τα καταλληλα ερεθισματα απο το σπιτι,απο πολυ μικρος..κι επισης σιχαινομουν παντα οτιδηποτε το επικαιρα εμπορικο!!
Συνεπως ειμαι αυτος που βλεπεις..και για να λεμε ολη την αληθεια,κι εγω χαιρομαι που δεν αγνοω καποιους καλλιτεχνες σαν αυτους στους οποιους αποτεινεις φορο τιμης στο μπλογκ αυτο..κι ακομα περισσοτερο που υπαρχουν ατομα σαν εσενα και τον Μποσκο,που υπενθυμιζετε την υπαρξη ή απουσια πολλων απο αυτους!!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home