jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
168 ~ Νίκος Γκάτσος (1911-1992)
Ακούτε: Κάποια νύχτα
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Νίκου Γκάτσου
με την Βίκυ Μοσχολιού
άλμπουμ: Δήμου Μούτση, Συνοικισμός Α - Μοσχολιού, Καλογιάννης (1972)
Κάποια νύχτα θα σβήσω τ' αστέρια
κουρασμένος κοντά σου θα 'ρθώ,
θα ζεστάνω τα δυο σου τα χέρια
και τραγούδι πικρό θα σου πω.
Μη μου λες να σου φέρω τον ήλιο
δε μπορώ, δε μπορώ, δε μπορώ.
Σκοτεινό της καρδιάς το βασίλειο
κι η αγάπη σημάδι λαμπερό.
Αχ χελιδονάκι μου! θέλω να πετάξω
τ' όνειρο ν’ αλλάξω στον ύπνο σου.
Μη ρωτάς να μάθεις γιατί.
Κοιμήσου...
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Νίκου Γκάτσου
με την Βίκυ Μοσχολιού
άλμπουμ: Δήμου Μούτση, Συνοικισμός Α - Μοσχολιού, Καλογιάννης (1972)
Κάποια νύχτα θα σβήσω τ' αστέρια
κουρασμένος κοντά σου θα 'ρθώ,
θα ζεστάνω τα δυο σου τα χέρια
και τραγούδι πικρό θα σου πω.
Μη μου λες να σου φέρω τον ήλιο
δε μπορώ, δε μπορώ, δε μπορώ.
Σκοτεινό της καρδιάς το βασίλειο
κι η αγάπη σημάδι λαμπερό.
Αχ χελιδονάκι μου! θέλω να πετάξω
τ' όνειρο ν’ αλλάξω στον ύπνο σου.
Μη ρωτάς να μάθεις γιατί.
Κοιμήσου...
Ετικέτες Δήμος Μούτσης, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
151 ~ Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
Ακούτε: Ιδανικοί αυτόχειρες
του Λουκά Θάνου
σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη
με τον Νίκο Ξυλούρη
lp: Νίκος Ξυλούρης, Σάλπισμα (1978)
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημία των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
...και η πρώτη εκτέλεση με τον με τον Χρήστο Λεττονό από το album "Δήμος Μούτσης, Τετραλογία (1975)
του Λουκά Θάνου
σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη
με τον Νίκο Ξυλούρη
lp: Νίκος Ξυλούρης, Σάλπισμα (1978)
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημία των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
...και η πρώτη εκτέλεση με τον με τον Χρήστο Λεττονό από το album "Δήμος Μούτσης, Τετραλογία (1975)
Ετικέτες Δήμος Μούτσης, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009
95 ~ Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
Ακούτε: Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη
με τον Μανώλη Μητσιά
cd: Δήμος Μούτσης, Τετραλογία (1975)
«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
γρινιάζει κάποιος φωνογράφος·
πες μου τι να της πω, Χριστέ μου,
τώρα συνήθισα μονάχος.
Με φυσαρμόνικες που σφίγγουν
φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
όλο και κράζουν τους αγγέλους
κι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι.
Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τους
μα χάμω χνότισαν ομίχλες
δόξα σοι ο θεός, αλλιώς θα πιάναν
τις φτωχιές μας ψυχές σαν τσίχλες.
Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
—Έτσι ζεις; — Ναι! Τι θες να κάνω·
τόσοι και τόσοι είναι οι πνιμένοι
κάτω στης θάλασσας τον πάτο.
Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλια
που κάπου ξέχασαν το χρώμα
τα κάρα μοιάζουν με καράβια
που βούλιαξαν και μείναν μόνα...
«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;
Αγάπη, πού 'ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια.
Α! να 'ταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την παίρναμε κατόπι
μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη.
Και ποια είν' η κόχη; Ποιος την ξέρει;
Τα φώτα φέγγουνε τα φώτα
άχνα! δε μας μιλούν οι πάχνες
κι έχουμε την ψυχή στα δόντια.
Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα, όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα - ζήτα...
«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
Βλέπω τα κόκκινα της νύχια
μπρος στη φωτιά πώς θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.
Λονδίνο, Χριστούγεννα 1924
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη
με τον Μανώλη Μητσιά
cd: Δήμος Μούτσης, Τετραλογία (1975)
«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
γρινιάζει κάποιος φωνογράφος·
πες μου τι να της πω, Χριστέ μου,
τώρα συνήθισα μονάχος.
Με φυσαρμόνικες που σφίγγουν
φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
όλο και κράζουν τους αγγέλους
κι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι.
Κι οι αγγέλοι ανοίξαν τα φτερά τους
μα χάμω χνότισαν ομίχλες
δόξα σοι ο θεός, αλλιώς θα πιάναν
τις φτωχιές μας ψυχές σαν τσίχλες.
Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
—Έτσι ζεις; — Ναι! Τι θες να κάνω·
τόσοι και τόσοι είναι οι πνιμένοι
κάτω στης θάλασσας τον πάτο.
Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλια
που κάπου ξέχασαν το χρώμα
τα κάρα μοιάζουν με καράβια
που βούλιαξαν και μείναν μόνα...
«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;
Αγάπη, πού 'ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια.
Α! να 'ταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την παίρναμε κατόπι
μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη.
Και ποια είν' η κόχη; Ποιος την ξέρει;
Τα φώτα φέγγουνε τα φώτα
άχνα! δε μας μιλούν οι πάχνες
κι έχουμε την ψυχή στα δόντια.
Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα, όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα - ζήτα...
«Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι...»
Βλέπω τα κόκκινα της νύχια
μπρος στη φωτιά πώς θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.
Λονδίνο, Χριστούγεννα 1924
Ετικέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, Δήμος Μούτσης, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Παρασκευή 10 Απριλίου 2009
72 ~ Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
Ακούτε: Κι αν ο αγέρας φυσά
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη
με τον Μανώλη Μητσιά
cd: Δήμου Μούτση, Τετραλογία - 1975
Κι αν ο αγέρας φυσά, δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανηφόρι στα βουνά
Μας βαραίνουν οι φίλοι
που δεν ξέρουν πια πως να πεθάνουν
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη
με τον Μανώλη Μητσιά
cd: Δήμου Μούτση, Τετραλογία - 1975
Κι αν ο αγέρας φυσά, δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανηφόρι στα βουνά
Μας βαραίνουν οι φίλοι
που δεν ξέρουν πια πως να πεθάνουν
Ετικέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, Δήμος Μούτσης, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Τρίτη 10 Μαρτίου 2009
66 ~ Γιώργος Χρονάς (1948)
Ακούτε: Καταζητούνται
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Χρονά
με τον Χρήστο Λεττονό
cd: Δήμος Μούτσης, Μαρτυρίες
Η αρχή να γίνει με τους τρεις
με τους τρεις λιποτάκτες στρατιώτες
που καπνίζουν πίσω από θάμνους
το τελευταίο τσιγάρο κι οι τρεις
Τα πρόσωπα τους δείχνουν
στο πέντε και στο έντεκα
Καταζητούνται
καταζητούνται
Τους δείχνουνε και τάζουν
το ποσό ανευρέσεως
Καταδόσεως
Τους δείχνουν και διατάζουνε
τις μάνες τους να λένε κλαίγοντας
παραδοθείτε παιδιά
Παραδοθείτε
Τους θυμάμαι
τον έναν απ' το σχολείο
κι απ' την γειτονιά
τους άλλους δύο
Νικόλαος, Κωνσταντίνος, Ιωάννης
τ' όνομά τους
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιώργου Χρονά
με τον Χρήστο Λεττονό
cd: Δήμος Μούτσης, Μαρτυρίες
Η αρχή να γίνει με τους τρεις
με τους τρεις λιποτάκτες στρατιώτες
που καπνίζουν πίσω από θάμνους
το τελευταίο τσιγάρο κι οι τρεις
Τα πρόσωπα τους δείχνουν
στο πέντε και στο έντεκα
Καταζητούνται
καταζητούνται
Τους δείχνουνε και τάζουν
το ποσό ανευρέσεως
Καταδόσεως
Τους δείχνουν και διατάζουνε
τις μάνες τους να λένε κλαίγοντας
παραδοθείτε παιδιά
Παραδοθείτε
Τους θυμάμαι
τον έναν απ' το σχολείο
κι απ' την γειτονιά
τους άλλους δύο
Νικόλαος, Κωνσταντίνος, Ιωάννης
τ' όνομά τους
Ετικέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ, Δήμος Μούτσης
Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009
64 ~ Aνδρέας Αγγελάκης
Ακούτε: Ο ποιητής
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Ανδρέα Αγγελάκη
με τον Γιώργο Μούτσιο
album: Γιώργος Μούτσιος, Τ' αστέρι του βοριά - 20 σπάνιες ερμηνείες (2006).
Κιθάρα ο Γεράσιμος Μηλιαρέσης
Στα δέντρα της θάλασσας κοιμάται το νερό
και λάμπει την άφωνη εσπέρα
Στα δέντρα της θάλασσας κτενίζουν οι νεράιδες
του δρόμου του τον αστερισμό
Το χιόνι της άνοιξης σταλάζει στην καρδιά του
Του κύκλου τ' αστέρια κοιμηθήκαν
Στενάζει γλυκά το γιασεμί
και το φεγγάρι κοιτάζει ψηλά στον ουρανό.
Τη νύχτα πια η αγάπη του θα βρει το φως
Η νύχτα τον εχάιδεψε σαν αδελφός
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Ανδρέα Αγγελάκη
με τον Γιώργο Μούτσιο
album: Γιώργος Μούτσιος, Τ' αστέρι του βοριά - 20 σπάνιες ερμηνείες (2006).
Κιθάρα ο Γεράσιμος Μηλιαρέσης
Στα δέντρα της θάλασσας κοιμάται το νερό
και λάμπει την άφωνη εσπέρα
Στα δέντρα της θάλασσας κτενίζουν οι νεράιδες
του δρόμου του τον αστερισμό
Το χιόνι της άνοιξης σταλάζει στην καρδιά του
Του κύκλου τ' αστέρια κοιμηθήκαν
Στενάζει γλυκά το γιασεμί
και το φεγγάρι κοιτάζει ψηλά στον ουρανό.
Τη νύχτα πια η αγάπη του θα βρει το φως
Η νύχτα τον εχάιδεψε σαν αδελφός
Ετικέτες Δήμος Μούτσης
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009
61 ~ Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Ακούτε: Μετά την ήττα
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης: Τετραλογία)
Ύστερα απ' την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, - πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει [πια] κι η Περίκλεια αίγλη,
η άνθηση των Τεχνών, τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών μας. Τώρα
[Ήρθε] βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία
των Τριάντα Τυράννων.
Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας [και τα πιο δικά μας], χωρίς
καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία μας
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ να
μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν[ε] από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας – με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Γι’ αυτό
καλά είναι εδώ, - μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφή
με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις
πέτρες, τα χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ, βιολετί, συγκινημένο. Κι
ίσως
μια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο [τον] αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’
το δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης: Τετραλογία)
Ύστερα απ' την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς,
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, - πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας,
πάει [πια] κι η Περίκλεια αίγλη,
η άνθηση των Τεχνών, τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών μας. Τώρα
[Ήρθε] βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια, κι η ασυδοσία
των Τριάντα Τυράννων.
Τα πάντα (και τα πιο δικά μας) γίνονται ερήμην μας [και τα πιο δικά μας], χωρίς
καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία μας
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια. Κι αν γινόταν ποτέ να
μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν[ε] από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας – με το δίκιο του ο άνθρωπος.
Γι’ αυτό
καλά είναι εδώ, - μπορεί και ν’ αποχτήσουμε μια νέα επαφή
με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα, τις
πέτρες, τα χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ, βιολετί, συγκινημένο. Κι
ίσως
μια μέρα να βρεθεί ένας νέος Κίμωνας, μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο [τον] αϊτό, να σκάψει και να βρει τη σιδερένια αιχμή απ’
το δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν, και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
Ετικέτες ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Δήμος Μούτσης, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
Σάββατο 30 Αυγούστου 2008
28 ~ Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
Ακούτε: Θάλασσα του πρωϊού
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
με τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης, Τετραλογία)
Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη' όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ' αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)'
κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.
* Για την Σελάνα, που μου το έστειλε.
του Δήμου Μούτση
σε ποίηση Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
με τον Χρήστο Λεττονό
(cd: Δήμος Μούτσης, Τετραλογία)
Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη' όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ' αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)'
κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.
* Για την Σελάνα, που μου το έστειλε.
Ετικέτες Δήμος Μούτσης, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ, ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ
