jukebox, η ποίηση στο τραγούδι

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

164 ~ Federico García Lorca (1898-1936)

Ακούτε: Η παντέρμη

του Μίκη Θεοδωράκη
σε ποίηση Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
και απόδοση Οδυσσέα Ελύτη

με την Αρλέτα


άλμπουμ: Μίκης Θεοδωράκης, Romancero Gitano του Federico García Lorca (1978)


Σκάβουν το χώμα οι πετεινοί
σκάβουν ζητώντας την αυγή
την ώρα που στα σκοτεινά
βγαίνει η Παντέρμη και γυρνά.

Μαύρη μαυρίλα είν' η ψυχή της
κι ωχρό μπακίρι το πετσί της
τα στήθια της ωσάν τ' αμόνια
που τα κτυπούν χωρίς συμπόνια.

-Παντέρμη τι ζητάς εδώ,
μόνη σου δίχως σύντροφο;

-Κι αν είναι κάτι πού ζητώ
πε μου τι νοιάζει εσένανε;
Ζητάω εκείνο που ζητώ,
ζητάω την ίδια εμένανε.

-Παντέρμη πες ποιος ο καημός σου
ποιος ο αγιάτρευτος καημός σου

-Ποιος ο καημός μου; μαύρη πίσσα
εγίνη η λινή μου η πουκαμίσα
και μες στο σπίτι σαν τρελλή
σούρνω το ξέπλεκο μαλλί.

-Παντέρμη λούσε το κορμί σου
λούσ' το χελιδονόνερο
κι άσε κυρά μου την ψυχή σου
άσ' την να βρει αναπαμό.

Άχου τσιγγάνικες ψυχές
κι ολόκρυφες νεροσυρμές
πίκρες μαζί και θάματα
στα μακρινά χαράματα



...και η εκτέλεση με την Μαρία Φαραντούρη
από το άλμπουμ: Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη, νο.2 (1971)

Ετικέτες , , ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 27.5.11 0 comments

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

163 ~ Arthur Rimbaud (1854-1891)

Ακούτε: Όταν πια δεν θα 'μαι εδώ

του Χρίστου Τσιαμούλη
σε ποίηση Αρθούρου Ρεμπώ

με τον Μανώλη Μητσιά και την Άρτεμι Πανταζή


cd: Δωδεκάορτο, Χρίστος Τσιαμούλης (2007)


Τι παράξενα θα σου φανούν
όταν πια δεν θα 'μαι δω
όλα όσα έχεις υποφέρει.
Όταν πια δεν θα 'χεις
την καρδιά μου γι αποκούμπι
μηδέ τούτα τα χείλη
πάνω στα μάτια σου.
Γιατί θα πρέπει να φύγω μακριά
πολύ μακριά μια μέρα.



Ετικέτες

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 17.5.11 0 comments

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

162 ~ Κ.Χ. Μύρης (1937)

Ακούτε: Όχθη

του Μίκη Θεοδωράκη
σε ποίηση Κ.Χ. Μύρη

με την Παιδική Χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου και την Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου


cd: 2 Παιδικές Χορωδίες μαζί σε 42 τραγούδια για παιδιά και μεγάλους, Ονειρικό (2008)


Στάσου στην όχθη και κοίτα το ρέμα
τι κουβαλάει στο μαύρο νερό.
Δέντρα κομμένα ψοφίμια και αίμα
γέλιο κυμάτων και κλάμα χλωρό.

Ποιος είμαι και πού πάω
ρωτάω ζητάω τι φεύγει τι μένει
και τι δε γερνά.

Στάσου στην όχθη του άπειρου χρόνου
δες τι γοργά ταξιδεύει το φως.
Σκύψε ν' ακούσεις το θρήνο του πόνου
που της χαράς είναι σταυραδερφός.

Στάσου στην όχθη και δες το ποτάμι
μη σε πλανέψει βουή και βυθός
γη κι ουρανό και ζωή και καλάμι
τα κυβερνάει ο ίδιος ρυθμός.



Ετικέτες ,

posted by Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. at 7.5.11 0 comments