jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
120 ~ Διότιμος
του Νότη Μαυρουδή
σε ποίηση του Διότιμου
και απόδοση Ηλία Πετρόπουλου
(από την Παλατινή Ανθολογία)
με την Παιδική Χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου
cd: Χάρτινο καράβι, 1995
Σαν έπεσε το δειλινό
μόνο του γύρισε από το βουνό
το κοπάδι, μόνο του.
Μόνα τους μπήκαν στην αυλή
τα μοσχάρια σκεπασμένα με πολύ
χιόνι, κατάλευκα.
Αλίμονο όμως και τρισαλί
ο Θηρίμαχος κοιμάται σαν παιδί
για πάντα, αιώνια.
Αφού η ουράνια η φωτιά
τον χρύπησε κάτω απ' την βαλανιδιά
κοιμάται ο δόλιος.
Ετικέτες Νότης Μαυρουδής
Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010
119 ~ Σαπφώ
του Νίκου Ξυδάκη
σε ποίηση της Σαπφούς
και απόδοση Οδυσσέα Ελύτη
με την Ελευθερία Αρβανιτάκη
cd: Γρήγορα η ώρα πέρασε (2006)
Αθάνατη Αφροδίτη, του Διός κόρη,
όλο παγίδες στήνεις της αγάπης,
Δέσποινα παρακαλώ,
μη, να χαρείς μη, ρίχνεις άλλο βάρος
από καημούς και πίκρες στην ψυχή μου.
Δέσποινα παρακαλώ,
μη να χαρείς.
Τι να 'ναι πάλι, τι;
εκείνο που ποθεί η τρελή καρδιά μου.
Ποια να 'ναι πάλι αυτή
που την Πειθώ ικετεύεις να σου φέρει πίσω.
Ποια να πονέσεις σ' έκανε Σαπφώ;
Ποια να 'ναι πάλι αυτή
που την Πειθώ ικετεύεις να σου φέρει πίσω.
Έλα λοιπόν ακόμα μια φορά
να με λυτρώσεις απ' τα βάσανά μου.
Ετικέτες Νίκος Ξυδάκης, ΣΑΠΦΩ
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
118 ~ Percy Bysshe Shelley (1792–1822)
ποίηση Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ
με τoυς Romowe Rikoito
cd: Romowe Rikoito, Austradeiwa (2005)
Sacred Goddess, Mother Earth,
Thou from whose immortal bosom
Gods and men and beasts have birth,
Leaf and blade, and bud and blossom,
Breathe thine influence most divine
On thine own child, Proserpine.
If with mists of evening dew
Thou dost nourish these young flowers
Till they grow in scent and hue
Fairest children of the Hours,
Breathe thine influence most divine
On thine own child, Proserpine.
Ετικέτες Ξένοι ποιητές 2
Σάββατο 6 Μαρτίου 2010
117 ~ Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
των Χάρη & Πάνου Κατσιμίχα
σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη
με τους Χ. και Π. Κατσιμίχα
cd: Τρύπιες σημαίες (2000)
Είχε η βεράντα σκοτεινιάσει
πλάι μας φτερούγισε μια βιάση
στις δυο καρδιές είχε φωλιάσει
αντίρροπη μια εξομολόγηση.
ΚΑι η άκαρπη φωνή εμαράθη
στα χείλια μας μελίσσι λάθη
και μόνο απ' του κορμιού τα βάθη
θεέ μου, προσμέναμε μια βλόγηση.
Σκοτάδι βούιζε μες στο σπίτι
κι από το φως του αποσπερίτη
ως των μαλλιών σου το μαγνήτη
θυμήσου τον απρόσιτο άγγελο
με τα γοργά δαχτυλίδια
πεσμένα ξάφνου δυο ριπίδια
στη σκέψη που με δέηση ίδια
διαβάζαμε σαν τετραβάγγελο.
Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη
το ξάφνισμά σου μου απομένει
ωραία γυναίκα αγαπημένη,
το βράδυ αυτό το ανόητο, σήμερα
και των ματιών σου οι μαύροι κρίκοι
και της νυχτιάς η ανάερη φρίκη..-
σκύψε να μπεις πάλι στη θήκη
λεπίδι της σιωπής μου, χίμαιρα.
Ετικέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, Χ. και Π. Κατσιμίχας