jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
58 ~ Βάσος Η. Βογιατζόγλου
Ακούτε: Το παράξενο σώμα
του Χρύσανθου Μουζακίτη
σε ποίηση Βάσου Η. Βογιατζόγλου
με τον Δημήτρη Ηλία
(cd: Διάθλαση - Refraction)
Παράξενο αυτό το σώμα
πώς βασανίζεται μες τη φωτιά!
καθώς αρρωστημένη αυταρέσκεια το βυθίζει
μες τη ντροπή με χέρι ένοχο
Δάχτυλα φλύαρα, σπασμένη ανάσα
το βλέμμα που άσκοπα σε περιπαίζει
σε ψάχνει επίμονα μα δε μακραίνει
γυρίζει πάλι οσμίζεται καραδοκεί.
Και κείνο το σώμα το ανήσυχο
φορώντας αυτό το φευγαλέο βλέμμα
όλο ντροπή γεμάτο περιέργεια
παράξενο αλήθεια σώμα
πώς αντιστέκεται μες τη φωτιά!
του Χρύσανθου Μουζακίτη
σε ποίηση Βάσου Η. Βογιατζόγλου
με τον Δημήτρη Ηλία
(cd: Διάθλαση - Refraction)
Παράξενο αυτό το σώμα
πώς βασανίζεται μες τη φωτιά!
καθώς αρρωστημένη αυταρέσκεια το βυθίζει
μες τη ντροπή με χέρι ένοχο
Δάχτυλα φλύαρα, σπασμένη ανάσα
το βλέμμα που άσκοπα σε περιπαίζει
σε ψάχνει επίμονα μα δε μακραίνει
γυρίζει πάλι οσμίζεται καραδοκεί.
Και κείνο το σώμα το ανήσυχο
φορώντας αυτό το φευγαλέο βλέμμα
όλο ντροπή γεμάτο περιέργεια
παράξενο αλήθεια σώμα
πώς αντιστέκεται μες τη φωτιά!
Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009
57 ~ Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
Ακούτε: Ο Γενάρης του 1904
του Θάνου Μικρούτσικου
σε ποίηση Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
με τον Γιώργο Μεράντζα
(cd: Θάνος Μικρούτσικος, Ο γέρος της Αλεξάνδρειας)
A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ' ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.
Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ' η οπτασία και μ' αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν' τα σπίτια, πάν' τα φώτα'
σβήνει και χάνετ' η μορφή σου η ερωτική.
του Θάνου Μικρούτσικου
σε ποίηση Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
με τον Γιώργο Μεράντζα
(cd: Θάνος Μικρούτσικος, Ο γέρος της Αλεξάνδρειας)
A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ' ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.
Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ' η οπτασία και μ' αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν' τα σπίτια, πάν' τα φώτα'
σβήνει και χάνετ' η μορφή σου η ερωτική.
Ετικέτες Θάνος Μικρούτσικος, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009
56 ~ Διονύσης Καψάλης (1952)
Ακούτε: Πρωί της Κυριακής
του Μιχάλη Κουμπιού
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με την Καλλιόπη Βέττα
(cd: Καλλιόπη Βέττα, Πρωί της Κυριακής)
Πρωί της Κυριακής κι εγώ ρεμβάζω
μ' έναν καφέ, τσιγάρο, εφημερίδα,
κάνω χαρτιά στης νύχτας την παρτίδα
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω.
Κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω,
πολύτιμη στο φως, αλλά διστάζω
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω
όταν τη νύχτα σ' όνειρο αλλάζω.
Αποβραδίς που έπεφτε το χιόνι
στο γαληνό το φέγγος σαν ασήμι,
περπάτησα, βασάνισα τη μνήμη
ώρες πολλές πριν δω να ξημερώνει
σαν κάτι να 'χα ακούσει κι ήσουν φήμη
και σ' έψαχνα σε χιονισμένη οθόνη.
του Μιχάλη Κουμπιού
σε ποίηση Διονύση Καψάλη
με την Καλλιόπη Βέττα
(cd: Καλλιόπη Βέττα, Πρωί της Κυριακής)
Πρωί της Κυριακής κι εγώ ρεμβάζω
μ' έναν καφέ, τσιγάρο, εφημερίδα,
κάνω χαρτιά στης νύχτας την παρτίδα
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω.
Κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω,
πολύτιμη στο φως, αλλά διστάζω
κι όλο στο νου μου τη μορφή σου βάζω
όταν τη νύχτα σ' όνειρο αλλάζω.
Αποβραδίς που έπεφτε το χιόνι
στο γαληνό το φέγγος σαν ασήμι,
περπάτησα, βασάνισα τη μνήμη
ώρες πολλές πριν δω να ξημερώνει
σαν κάτι να 'χα ακούσει κι ήσουν φήμη
και σ' έψαχνα σε χιονισμένη οθόνη.
Ετικέτες ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ, Μιχάλης Κουμπιός
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
55 ~ Μαρία Πολυδούρη (1902-1930)
Ακούτε: Κοντά σου
του Νότη Μαυρουδή
σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη
με την Σοφία Βόσσου
(cd: Νότης Μαυρουδής, Στην όχθη της καρδιάς μου)
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.
του Νότη Μαυρουδή
σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη
με την Σοφία Βόσσου
(cd: Νότης Μαυρουδής, Στην όχθη της καρδιάς μου)
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.
Ετικέτες ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Νότης Μαυρουδής
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009
54~ Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Ακούτε: Το ταξίδι
του Σταμάτη Κραουνάκη
σε ποίηση Κωστή Παλαμά
με τον Σταμάτη Κραουνάκη
(cd: Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ, 19 συνθέτες μελοποιούν Κωστή Παλαμά)
Μου σφίγγει ο καϋμός, σα θηλειά το λαιμό
Και μεσ' 'ς την καρδιά με δαγκώνει σα φείδι
Παράξενο θέλω ν' αρχίσω ταξείδι
Χωρίς, μα χωρίς τελειωμό
Το δρόμο μ' αργά να τραβώ, να τραβώ
Αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,
Ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκω
Με κόσμο τυφλό και βουβό
Να νοιώθω τριγύρω πλατειά ερημιά
Κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβυσμένα
Ψηλά να μη φέγγη αστέρι κανένα
Και κάτου γυναίκα καμμιά
Αι! Ίσως σε τέτοιο ταξείδι αν βρεθώ
Ατέλειωτο, έρμο, 'ς αγνώριστη χώρα
Δε θάχω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα
Αγάπη, από σε να χαθώ!
του Σταμάτη Κραουνάκη
σε ποίηση Κωστή Παλαμά
με τον Σταμάτη Κραουνάκη
(cd: Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ, 19 συνθέτες μελοποιούν Κωστή Παλαμά)
Μου σφίγγει ο καϋμός, σα θηλειά το λαιμό
Και μεσ' 'ς την καρδιά με δαγκώνει σα φείδι
Παράξενο θέλω ν' αρχίσω ταξείδι
Χωρίς, μα χωρίς τελειωμό
Το δρόμο μ' αργά να τραβώ, να τραβώ
Αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,
Ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκω
Με κόσμο τυφλό και βουβό
Να νοιώθω τριγύρω πλατειά ερημιά
Κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβυσμένα
Ψηλά να μη φέγγη αστέρι κανένα
Και κάτου γυναίκα καμμιά
Αι! Ίσως σε τέτοιο ταξείδι αν βρεθώ
Ατέλειωτο, έρμο, 'ς αγνώριστη χώρα
Δε θάχω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα
Αγάπη, από σε να χαθώ!
Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009
53 ~ Γιώργος Χρονάς (1948)
Ακούτε: Το πιο καλό μοντέλο
του Τάσου Καρακατσάνη
σε ποίηση Γιώργου Χρονά
με τον Κώστα Ζαχαράκη
(cd: Τάσος Καρακατσάνης - Γιώργος Χρονάς, Καπέλα)
Στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου με κοιτούσες
μεσ' στους δρόμους, στα στενά της Καλαμάτας
κι ήταν βράδυ, κι ήταν μέρα, με ζητούσες
και στο ράδιο μια φωνή που έχει χαθεί
Η βροχή που πέφτει κι είσαι λυπημένη
πήρες γράμμα ή τηλέφωνο μαζί
στη σκιά του αυτοκινήτου δεν τον βλέπεις
κι όλο φεύγεις, κάτι ψάχνεις που δεν ζει
Ήτανε λοιπόν εκείνος τώρα,
που είχε έρθει, που είχε φύγει και σιωπούσε
ήτανε λοιπόν τυχαίος πάλι
μες στη νύχτα είχε ζήσει και παρανομούσε.
του Τάσου Καρακατσάνη
σε ποίηση Γιώργου Χρονά
με τον Κώστα Ζαχαράκη
(cd: Τάσος Καρακατσάνης - Γιώργος Χρονάς, Καπέλα)
Στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου με κοιτούσες
μεσ' στους δρόμους, στα στενά της Καλαμάτας
κι ήταν βράδυ, κι ήταν μέρα, με ζητούσες
και στο ράδιο μια φωνή που έχει χαθεί
Η βροχή που πέφτει κι είσαι λυπημένη
πήρες γράμμα ή τηλέφωνο μαζί
στη σκιά του αυτοκινήτου δεν τον βλέπεις
κι όλο φεύγεις, κάτι ψάχνεις που δεν ζει
Ήτανε λοιπόν εκείνος τώρα,
που είχε έρθει, που είχε φύγει και σιωπούσε
ήτανε λοιπόν τυχαίος πάλι
μες στη νύχτα είχε ζήσει και παρανομούσε.
Ετικέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ, Τάσος Καρακατσάνης
