jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008
52 ~ Ντίνος Χριστιανόπουλος (1931)
Ακούτε: Απληστία
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
σε ποίηση του ίδιου
με την Αριάδνη
(cd: Βαρδάρι κι Εγνατία)
Όλο και πιο πολλά γυρεύω
όλο και πιο πολλά ζητώ
Με τίποτα πια δεν χορταίνω
μα πού θα πάει Θε μου αυτό
Η θαλασσα είναι δικιά μου
κι έχω λυσσιάξει για νερό
Με τίποτα δεν ξεδιψάω
μα πού θα πάει Θε μου αυτό
Ο έρωτας πια δεν μου φτάνει
κι η απληστία είναι χτικιό
Το λάδι τη φωτιά δε σβήνει
Μα πού θα πάει Θε μου αυτό
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
σε ποίηση του ίδιου
με την Αριάδνη
(cd: Βαρδάρι κι Εγνατία)
Όλο και πιο πολλά γυρεύω
όλο και πιο πολλά ζητώ
Με τίποτα πια δεν χορταίνω
μα πού θα πάει Θε μου αυτό
Η θαλασσα είναι δικιά μου
κι έχω λυσσιάξει για νερό
Με τίποτα δεν ξεδιψάω
μα πού θα πάει Θε μου αυτό
Ο έρωτας πια δεν μου φτάνει
κι η απληστία είναι χτικιό
Το λάδι τη φωτιά δε σβήνει
Μα πού θα πάει Θε μου αυτό
Ετικέτες ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
51 ~ Νικηφόρος Βρεττάκος
Ακούτε: Νανούρισμα
του Χρήστου Λεοντή
σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου
με την Μαρία Δημητριάδη
(cd: Χρήστος Λεοντής - Θάνος Μικρούτσικος, Συναυλίες '81)
Ήλιε μη μου το ξυπνήσεις,
Ζέφυρε μην του μιλάς
Άγγελε μην του γελάς
και μου το ξυπνήσεις τώρα
που κοιμήθη νάνι νάνι,
σαν κλωνάρι μυγδαλιάς.
Σε ψηλό βουνό θ' ανέβω
να το ιδώ να περπατά
παγωνιού φτερά ντυμένο
πικροθάλασσα πλατιά
Nάνι, νάνι, νάνι, νάνι,
δεν θα το ξανάιδω πια
του Χρήστου Λεοντή
σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου
με την Μαρία Δημητριάδη
(cd: Χρήστος Λεοντής - Θάνος Μικρούτσικος, Συναυλίες '81)
Ήλιε μη μου το ξυπνήσεις,
Ζέφυρε μην του μιλάς
Άγγελε μην του γελάς
και μου το ξυπνήσεις τώρα
που κοιμήθη νάνι νάνι,
σαν κλωνάρι μυγδαλιάς.
Σε ψηλό βουνό θ' ανέβω
να το ιδώ να περπατά
παγωνιού φτερά ντυμένο
πικροθάλασσα πλατιά
Nάνι, νάνι, νάνι, νάνι,
δεν θα το ξανάιδω πια
Ετικέτες Χρήστος Λεοντής
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008
50 ~ Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)
Ακούτε: Νάρκισσος
του Δημήτρη Μαραμή
σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
με τον Κωνσταντίνο Κληρονόμο
(από το ένθετο cd του Τετράδιου Ανθολογίας "Κυριακές μες στο χειμώνα, Ρομαντικοί ποιητές του μεσοπολέμου" - σε ανθολόγηση Σωτήρη Τριβιζά)
Απόψε αγάπησα τα μάτια μου
κοιτώντας τα μες στον καθρέφτη:
να 'ταν το φως, που μες στην κάμαρα,
τόσο λεπτά κι ανάερα πέφτει.
Να 'ταν το ρόδο τ' απριλιάτικο,
που τό 'xα βάλει στη γωνία
να μην το δω να παραδίνεται
στη βραδυνή την αγωνία;
Nα 'ταν αλήθεια το τριαντάφυλλο
που ξεψυxούσε στο ποτήρι
- ή κάποιοι πόθοι που με παίδευαν
και που είxαν απομείνει στείροι;...
το ρόδo που 'σβηνε, το πάθος μου,
το παραθύρι, που δεν κλείνω,
ή μήπως επειδή σε κοίταξαν
τόσο πολύ το βράδυ εκείνο;...
του Δημήτρη Μαραμή
σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
με τον Κωνσταντίνο Κληρονόμο
(από το ένθετο cd του Τετράδιου Ανθολογίας "Κυριακές μες στο χειμώνα, Ρομαντικοί ποιητές του μεσοπολέμου" - σε ανθολόγηση Σωτήρη Τριβιζά)
Απόψε αγάπησα τα μάτια μου
κοιτώντας τα μες στον καθρέφτη:
να 'ταν το φως, που μες στην κάμαρα,
τόσο λεπτά κι ανάερα πέφτει.
Να 'ταν το ρόδο τ' απριλιάτικο,
που τό 'xα βάλει στη γωνία
να μην το δω να παραδίνεται
στη βραδυνή την αγωνία;
Nα 'ταν αλήθεια το τριαντάφυλλο
που ξεψυxούσε στο ποτήρι
- ή κάποιοι πόθοι που με παίδευαν
και που είxαν απομείνει στείροι;...
το ρόδo που 'σβηνε, το πάθος μου,
το παραθύρι, που δεν κλείνω,
ή μήπως επειδή σε κοίταξαν
τόσο πολύ το βράδυ εκείνο;...
Ετικέτες Δημήτρης Μαραμής, ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
49 ~ Γιώργος Ιωάννου (1927-1985)
Ακούτε: Όχι μαζί
του Νίκου Μαμαγκάκη
σε ποίηση Γιώργου Ιωάννου
με την Ελευθερία Αρβανιτάκη
(cd: Νίκος Μαμαγκάκης - Γιώργος Ιωάννου, Κέντρο Διερχομένων)
Μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα
και θα σε κάψουνε.
Περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα.
Γυρνάω και σε βλέπω
κι αναστατώνομαι,
αν είσαι όπως δείχνεις
εγώ σκοτώνομαι.
Δεν θέλω να μας δούνε μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους.
Περπάτα κι ακολούθα,
μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος,
αποσπερίτη μου
Κι όταν χτυπάς την πόρτα μες στα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα 'ναι ορθάνοιχτα.
Στο βίντεο η Μάνια Παπαδημητρίου, η Καλλιόπη Βέτα και ο Γιάννης Κ. Ιωάννου, από την μουσικοθεατρική παράσταση Έρωτας και Αθανασία (Ιανός, Δεκ. 2008)
του Νίκου Μαμαγκάκη
σε ποίηση Γιώργου Ιωάννου
με την Ελευθερία Αρβανιτάκη
(cd: Νίκος Μαμαγκάκης - Γιώργος Ιωάννου, Κέντρο Διερχομένων)
Μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα
και θα σε κάψουνε.
Περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα.
Γυρνάω και σε βλέπω
κι αναστατώνομαι,
αν είσαι όπως δείχνεις
εγώ σκοτώνομαι.
Δεν θέλω να μας δούνε μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους.
Περπάτα κι ακολούθα,
μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος,
αποσπερίτη μου
Κι όταν χτυπάς την πόρτα μες στα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα 'ναι ορθάνοιχτα.
Στο βίντεο η Μάνια Παπαδημητρίου, η Καλλιόπη Βέτα και ο Γιάννης Κ. Ιωάννου, από την μουσικοθεατρική παράσταση Έρωτας και Αθανασία (Ιανός, Δεκ. 2008)
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
48 ~ Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
Ακούτε: Ο Βεϊζαδές προς την Ερωμένην του
του Δημήτρη Παπαδημητρίου
σε ποίηση Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
με τον Ανδρέα Σμυρνάκη
(cd: Δημήτρη Παπαδημητρίου, Κ.Π. Καβάφης)
Σ' αγαπώ... τι δε αν ήσαι κόρη ταπεινού ψαρά
μη τα 'μάτια σου διά τούτο είναι ήττον λαμπερά,
μη το χέρι σου δεν είναι απ' το γάλα πιο λευκόν,
και το σώμα σου χαρίτων έμπλεον ερωτικών;
Γένος, όνομα, τα πάντα λησμονώ ολοτελώς,
είμαι δούλος σου εμπροστά σου, του ηγεμόνος ο υιός!
Σ' αγαπώ... και σαν σε βλέπω στα τσαΐρια τ' ανθηρά
με τ' αγόρια του χωριού σου να χωρεύης ζωηρά,
τα ζηλεύω, και την τύχην την σκληράν μου θρηνωδώ
όπου δούλος σου να ήμαι δια πάντα δεν 'μπορώ.
Μεταξύ μας έχ' η μοίρα στήσει φοβερόν φραγμόν:
γενεάς αδησωπήτους διερμηνέων και αυθεντών!
του Δημήτρη Παπαδημητρίου
σε ποίηση Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
με τον Ανδρέα Σμυρνάκη
(cd: Δημήτρη Παπαδημητρίου, Κ.Π. Καβάφης)
Σ' αγαπώ... τι δε αν ήσαι κόρη ταπεινού ψαρά
μη τα 'μάτια σου διά τούτο είναι ήττον λαμπερά,
μη το χέρι σου δεν είναι απ' το γάλα πιο λευκόν,
και το σώμα σου χαρίτων έμπλεον ερωτικών;
Γένος, όνομα, τα πάντα λησμονώ ολοτελώς,
είμαι δούλος σου εμπροστά σου, του ηγεμόνος ο υιός!
Σ' αγαπώ... και σαν σε βλέπω στα τσαΐρια τ' ανθηρά
με τ' αγόρια του χωριού σου να χωρεύης ζωηρά,
τα ζηλεύω, και την τύχην την σκληράν μου θρηνωδώ
όπου δούλος σου να ήμαι δια πάντα δεν 'μπορώ.
Μεταξύ μας έχ' η μοίρα στήσει φοβερόν φραγμόν:
γενεάς αδησωπήτους διερμηνέων και αυθεντών!
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
47 ~ Fernando Pessoa
Ακούτε: Ave Maria
του Joao Mario Veiga
σε ποίηση Φερνάντο Πεσσόα
με την Αλίκη Καγιαλόγλου
(cd: Η Αλίκη Καγιαλόγλου τραγουδά fados και διαβάζει την Θαλασσινή Ωδή του Fernando Pessoa - Kλασσική και Πορτογαλική κιθάρα ο Μιχάλης Σουρβίνος)
Ave Maria, tão pura
Virgem nunca maculada
Ouvi a prece tirada
No meu peito da amargura.
Vós que sois cheia de graça
Escutai minha oração,
Conduzi-me pela mão
Por esta vida que passa.
O Senhor, que é vosso filho
Que seja sempre conosco,
Assim como é convosco
Eternamente seu brilho
Bendita sois vós, Maria,
Entre as mulheres da Terra
E voss'alma só encerra
Doce imagem d'alegria.
Mais radiante do que a luz
E bendito, oh Santa Mãe
É o fruto que provém
Do vosso ventre, Jesus!
Ditosa Santa Maria,
Vós que sois a Mãe de Deus
E que morais lá no céus
Orai por nós cada dia.
Rogai por nós, pecadores,
Ao vosso filho, Jesus,
Que por nós morreu na cruz
E que sofreu tantas dores.
Rogai, agora, oh Mãe querida
E (quando quiser a sorte)
Na hora da nossa morte
Quando nos fugir a vida.
Ave Maria, tão pura
Virgem nunca maculada,
Ouvide a prece tirada
No meu peito da amargura.
του Joao Mario Veiga
σε ποίηση Φερνάντο Πεσσόα
με την Αλίκη Καγιαλόγλου
(cd: Η Αλίκη Καγιαλόγλου τραγουδά fados και διαβάζει την Θαλασσινή Ωδή του Fernando Pessoa - Kλασσική και Πορτογαλική κιθάρα ο Μιχάλης Σουρβίνος)
Ave Maria, tão pura
Virgem nunca maculada
Ouvi a prece tirada
No meu peito da amargura.
Vós que sois cheia de graça
Escutai minha oração,
Conduzi-me pela mão
Por esta vida que passa.
O Senhor, que é vosso filho
Que seja sempre conosco,
Assim como é convosco
Eternamente seu brilho
Bendita sois vós, Maria,
Entre as mulheres da Terra
E voss'alma só encerra
Doce imagem d'alegria.
Mais radiante do que a luz
E bendito, oh Santa Mãe
É o fruto que provém
Do vosso ventre, Jesus!
Ditosa Santa Maria,
Vós que sois a Mãe de Deus
E que morais lá no céus
Orai por nós cada dia.
Rogai por nós, pecadores,
Ao vosso filho, Jesus,
Que por nós morreu na cruz
E que sofreu tantas dores.
Rogai, agora, oh Mãe querida
E (quando quiser a sorte)
Na hora da nossa morte
Quando nos fugir a vida.
Ave Maria, tão pura
Virgem nunca maculada,
Ouvide a prece tirada
No meu peito da amargura.
Ετικέτες Ξένοι ποιητές 1
